بسم الله الرحمن الرحیم

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

شیرین تر از عسل

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

«بر فَرَس تندرو،هر كه تو را ديد گفت:برگ گل سرخ را باد كجا می‏برد.»

محشری برپاست. حادثه ای خارق عادت در شرف وقوع است. چه بکشند چه کشته شوند پیروزند. گویی خدا نیز این محشر را به نظاره نشسته است.

-پسرکم، فرزند برادرم، اول بگو کشته شدن در ذائقه تو چه طعمی دارد؟
-«احلی من عسل. از عسل شیرین تر است که من در رکاب شما شهید شوم.»

بس که ميدان رفتن تو،بر عمويت مشکل است

دست يابی تو،بر اين آرزويت مشکل است

 

ديگر از هجران مگو،ای يادگار مجتبی

بر مشام جان،فراق عطر و بويت مشکل است

 

بر دلم آتش مزن،ای ميوۀ قلب حسن

چون مرا بشنيدن اين گفتگويت مشکل است

 

سن تو جانا،مناسب با چنين پيکار نيست

جنگ تو،با لشکری در روبرويت مشکل است

 

سخت باشد ، ناسزا بشنيدن از هر ناکسی

گفتگو با دشمن بی آبرويت مشکل است

 

ای که واجب نيست،در اين سن تو،صوم و صلوه

تشنه لب در کربلا،با خون وضويت مشکل است

 

بهر ميدان رفتن خود،اشک بر دامن مريز

نور چشمم،جنگ کردن،با عدويت مشکل است

 

ای که از داغ حسن،گرد يتيمی بر سرت

ديدن اندر خاک و خون،رخسار و مويت مشکل است

 

چون به جان مجتبی،دادی قسم،اينک برو

گرچه دل برکندن از روی نکويت مشکل است

عجب انتخابی کرده است خدا! عجب ماه پاره ای. قاسم است؛پسر حسن بن علی ابن ابیطالب. نوبت اوست تا حماسه ای دیگر رقم بزند در محشر کربلا.

حماسه رزم قاسم «ع»

هرچه می گردند زره و خوود و چکمه ای مناسب او نمی یابند.

نوجوانی چون ماه پاره،بدون لباس رزم و با عمامه ای بر سر به ناگاه در وسط ميدان كربلا برای مبارزه طلوع كرد.

«پسر کریم اهل بیت،بدون لباس رزم به میدان میرود.»

لشکر کفرمتحیرند:« کانه فلقه القمر.» هزاران هزار سوار درمقابل یک نوجوان. پس از آنكه وارد میدان شد،جمعيت فراوان سپاه دشمن، جرات پيش آمدن برای مبارزه را نداشت و قاسم آن هزار جنگنده را به حقيقت بي اعتنا مي نگريست . همه منتظرند. نوبت صحنه آرایی قاسم است.

می‌روی و،می‌کنم سوی تو با حسرت نگاه

گر چه در هجران،نظر کردن به سويت مشکل است
بس که صحرا،پر خروش از لشگر باطل بود

حق شنيدناز لب تکبير گويت مشکل است

رجز حماسي قاسم (ع)‌

در هنگام رزم ، رجزهای او چنين بود:

« ان تنكروني فانا فرع الحسن،سبط النبي المصطفي و الموتمن

هذا حسين كالا سير الرتهن،بين ناس لاسقطوا صوب الزن»

«اگر مرا نمی شناسيد من فرزند امام حسن، نوادۀ پيامبر گرامی،مصطفی و امين خداوند هستم .

اينك اين حسين،چون اسيران به گروگان گرفته شده و در محاصره ، ميان مردمی است كه هرگز باران رحمت بر آن ها نبارد»

آری،این چنین است قاسم.آن که حسین علیه السلام چون علی اکبرش دوستش می داشت و در رکاب عباس علیه السلام جنگ آوری را آموخته بود.

در زيارت ناحيه مقدسه آمده است:«درود بر قاسم، فرزند حسن پسر علی. آن عزيزی كه فرق مباركش شكست و ابزار جنگ او به تاراج رفت.»

تا سلامت بينمت،کردم شتاب از خميه گاه

ليک،با انبوه دشمن،جستجويت مشکل است
بس که ابر خاک و خون،بگرفته روی ماه تو

از پس اين پرده ها،ديدار رويت مشکل است
در دم جان دادنت،گفتی : عمو جانم بيا

غرفه در خون ديدن تو،بر عمويت مشکل است
گر نباشد چشمۀچشمان گريانت ( حسان )

زين همه آلودگيها،شست و شويت مشکل است

در این زیارت، امام زمان (عج) در حق خود دعا كرده و از خداوند متعال درخواسته تا او را در قيامت در كنار امام حسين و قاسم، كه خداوند آنها را گرد هم آورده، قرار دهد. چنین رفعتی نصیب کسی شده که در اوج نوجوانی مرگ با عزت را به زندگی با ذلت ترجیح داد و در پیروی از امام عصرش،جان خود را تقدیم پیشگاه خداوند نمود.

امام مهدی(عج)، عمرو (عمر) بن سعد بن (عروه بن) نفيل الازدي ،قاتل قاسم را نفرين كرده است تا اين كه خداوند او را به دوزخ اندازد و به عذابي دردناك مبتلا سازد.

براستی که عجب الگوییست قاسم،برای نوجوانان.

تعبیر زیبای ایشان از مرگ در رکاب امام حسین«ع» درسی بود برای نوجوانان هشت سال دفاع مقدس،تا خالصانه خون پاک خود را در دفاع از دین خدا و نایب امام زمان خویش فدا کنند.

حسین فهمیده ها کم نبودند.آنان ایستادند،جنگیدند،شهید شدند و «شاهد».

و امروز هم هستند نوجوانانی که با ولایت پذیری خویش آمادۀ حضور در رکاب مولای زمین و زمان می شوند؛چرا که می دانند«مرگ در رکاب ولی الله شیرین تر از عسل است.»

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

www.MASAFPORTAL.com

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

جهت سلامتی و تعجیل در فرج امام عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) صلواتی هدیه نمایید...

"اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم"

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

پینوشت

1. الارشاد، ج 1، ص 108.

2. تاریخ الامم والملوک، ج 5، ص 447؛ ابصار العین، ص 72

3. اقبال الاعمال، ج3، ص75؛ بحارالنوار، ج45، ص67.

4. نام شاعر:حبيب چايچيان

نظرات شما عزیزان: